پیچ:

همانطور که ممکن است به یاد داشته باشید، یک پیچ یک محور موازی با یک صفحه شیبدار یا شیار مارپیچ است که دور آن پیچیده شده است.بست داربست

یک پیچ مشابه است با این تفاوت که دو طرف آن مخروطی است نه موازی.

از طرف دیگر، می توان گفت که یک پیچ مخروطی شکل است در حالی که یک پیچ استوانه ای است.

این تمایز خوب بین پیچ و پیچ توسط اکثر مردم درک نمی شود، آنها ممکن است معتقد باشند که پیچ ها اتصال دهنده های کوچکی هستند که با پیچ گوشتی سفت می شوند در حالی که پیچ ها بست های بزرگتری هستند که با آچار محکم می شوند.

مهم نیست که چگونه آنها را ببینید، پیچ و مهره ها و پیچ ها مشترکات زیادی دارند.

هر دو در حین سفت شدن کمی کش می‌شوند، هر دو بار را روی چندین طول پخش می‌کنند و اگر بیش از حد سفت شوند، هر دو می‌شکنند.

با این حال، پیچ‌ها، بر خلاف پیچ و مهره‌ها، در حین سفت شدن، طول جفت خود را قطع می‌کنند.

این یک تفاوت اساسی با پیچ است که باید دارای سوراخ جفت گیری با رزوه ماشین (مهره) باشد.رابط داربست

علاوه بر این، برداشتن و قرار دادن مجدد مکرر باعث می شود که سوراخ پیچ فقط کمی بزرگتر شود.

پس از چرخه‌های بسیار زیاد، سوراخ دیگر به پیچ نمی‌خورد (گاهی اوقات به آن سوراخ «ساییدگی» می‌گویند) و ما باید از برخی تکنیک‌های اصلاح استفاده کنیم.

پیچ ها اغلب از نظر کاربرد (چوب، ورق فلز، دیوار خشک، بتن و غیره) طبقه بندی می شوند

واشر

واشرها در ابتدا برای دو منظور مورد استفاده قرار می گرفتند :

1. برای پخش بار فشاری یا فشار لنگر بر روی یک منطقه تحمل بار بزرگتر

2. برای کاهش اصطکاک یا جلوگیری از نشتی.

واشرهای تخت معمولی همانطور که از نام آن پیداست یک دیسک صاف معمولا گرد و دارای سوراخ در وسط هستند که از فلز، پلاستیک، لاستیک یا چرم ساخته شده است.

ضخامت آنها به سر نسبتاً کوچک یک اتصال دهنده، مانند پیچ یا پیچ کوچک، اجازه می دهد تا نیروی فشاری خود را روی قطر بزرگتر (تقریبا قطر خارجی واشر) پخش کند و در نتیجه تنش را در لبه های سوراخ نصب کاهش دهد. به عنوان مثال، یک برد مدار چاپی را می توان با یک پیچ و یک واشر تخت به حالت ایستاده محکم کرد.

واشر فشار پیچ را روی قسمت بزرگتری از سر پیچ پخش می کند و در نتیجه از ترک خوردن تخته جلوگیری می کند. “واشرهای رانش” با عمل به عنوان یک قطعه میانی یا بافر بین دو قسمت دوار، اصطکاک بین اجزای نصب شده روی شفت را جذب می کنند.

واشرهای رانش اغلب در داخل موتورها و در مجموعه های مکانیکی خطی به عنوان اسپیسر استفاده می شوند.

واشرهایی که به عنوان مهر و موم در اطراف بخاری های غوطه ور و در خطوط آب استفاده می شوند تقریباً برای هر زیست شناسی در این زمینه آشنا هستند.

با گذشت زمان، واشرها از سه نوع اصلی به طرح های متعددی برای تعدادی از اهداف مشترک و منحصر به فرد تبدیل شده اند.

متداول ترین آنها شامل چهار نوع قفل شوی (شکاف، دندان داخلی، دندان خارجی و فنر) است.پیچ و مهره داربست

واشر گلگیر ، واشرهای تریم ، و واشرهای مربعی قفل واشر اسپلیت، همانطور که از نام آن پیداست، شبیه یک واشر تخت معمولی ساخته شده از فلز فنری (معمولاً فولادی) با برش از مرکز به محیط است.

به نظر می رسد انتهای برش به صورت بالا و پایین خم شده است. (توجه: اگر به نظر می رسد که انتهای آن در مقابل یکدیگر قرار دارند، بدون خم شدن مشخص در واشر، واشر را دور بیندازید و از واشر جدید استفاده کنید.) همانطور که واشر فشرده می شود، انتهای آن کمی به بست می چسبد (معمولاً یک پیچ، پیچ یا مهره) و موردی که بسته می شود (مانند روکش یا گیره) برای جلوگیری از باز شدن بست تحت لرزش.

قفل شوی های داخلی و خارجی از این نظر مشابه هستند که دارای دندانه هایی هستند که به سمت سوراخ مرکزی یا دور از آن قرار دارند و نیروی فشاری خود را در همان جهتی که دندان ها نشان می دهند پخش می کنند. هنگامی که فشرده می شود، دندان ها هر دو قسمت فشرده شده را می گیرند تا از باز شدن بست جلوگیری شود.

آخرین نوع واشر قفلی، واشر فنری است. واشرهای فنری به شکل نامنظم و معمولاً موج دار شکل می گیرند به طوری که هنگام فشرده شدن مانند فنر عمل می کنند